Przebieg procesu powstania pierwszej szkoły społecznej w naszym mieście zilustruje wspomnienie tego okresu inicjatora i założyciela tej szkoły, a zarazem jej pierwszego dyrektora mgr Wojciecha Magdonia:
,,Historia szkoły społecznej sięga roku 1987. W marcu tegoż roku otrzymałem wiadomość od pana Andrzeja Olejnika, działacza podziemnej "Solidarności", że w Warszawie w prywatnym mieszkaniu pana Wojciecha Starzyńskiego organizowane jest spotkanie ludzi zainteresowanych szkołami niepaństwowymi. W spotkaniu tym wzięli udział przedstawiciele Warszawy, Gdańska i Tarnowa. Na tym spotkaniu postanowiono utworzyć Społeczne Towarzystwo Oświatowe. Pojawił się też pomysł szkoły społecznej. Po powrocie do Tarnowa chciałem zainteresować taką szkoła środowiska nauczycielskie. Jednak wówczas mało kto wierzył w realność utworzenia szkoły społecznej, tym bardziej, że władze nie chciały zarejestrować Społecznego Towarzystwa Oświatowego i nie wydawano zezwoleń na tworzenie szkół społecznych.
Drogę do tworzenia tych szkół utorowała pani Anna Jeziorna z Krakowa, wygrywając proces w Naczelnym Sądzie Administracyjnym z ówczesnym reżimowym Ministerstwem Edukacji Narodowej. Proces ten pozwolił również na rejestrację Społecznego Towarzystwa Oświatowego i zaczęły powstawać szkoły społeczne. Postanowiłem utworzyć taką szkołę również w Tarnowie. Ponieważ środowisko nauczycielskie nadal nie było zainteresowane taką szkoła, zwróciłem się więc do rodziców. Dnia 15 września 1989r. zorganizowałem spotkanie ludzi zainteresowanych utworzenia Koła STO i szkoły społecznej. Na zebraniu obecnych było ok.40 osób. Większość jednak była zainteresowana zapisaniem dziecka do szkoły, a nie jej tworzeniem. Powstało także koło STO w Tarnowie nr 32. Podzielona została praca. Postanowiliśmy szukać lokalu, pieniędzy i ludzi chętnych nam pomagać. Zorganizowaliśmy spotkanie z panem Andrzejem Witwickim sekretarzem generalnym STO. Po tym spotkaniu nasze koło stało się liczniejsze. Wybraliśmy Zarząd i utworzyliśmy sekcje: programową, lokalną , prawniczą i finansową.
W staraniach o budynek dla szkoły prosiliśmy o pomoc władze miasta. Pani prezydent Maria Kanior poinformowała nas o likwidacji Domu Kultury "Zachęta" i zaproponowała przejęcie tego budynku. Przyznano nam również dotację 30 milionów złotych z funduszy miejskich. Szkoła stawała się realna. W maju 1990r. przejęliśmy budynek "Zachęty", a sekcja programowa wypracowała kształt szkoły. Postanowiliśmy utworzyć Zespół Szkół Społecznych z klasami: 0, 1a, 1b, 2, 3 Szkoły Podstawowej i 1 klasę Liceum Ogólnokształcącego. Sekcja lokalowa przygotowywała remont budynku, sekcja prawnicza zajęła się sprawami formalnymi i prawnymi, a sekcja ekonomiczna finansami szkoły i jej działalnością gospodarczą, starając się również o sponsorów. W maju 1990r. rozpoczęliśmy remont i adaptację budynku, głównie siłami rodziców. Remont przebiegał bardzo sprawnie. Prace zostały ukończone w sierpniu i 1 września 1990 r. wszyscy mogli uczestniczyć w uroczystym otwarciu Zespołu Szkół Społecznych. W pracach uczestniczyli również nauczyciele zatrudnieni przez naszą szkołę. Koordynatorzy klasowi spośród rodziców utworzyli Radę Szkoły, która w ciągu roku wydatnie pomagała mi w kierowaniu pierwszą szkołą społeczną w Tarnowie. Dzięki wszystkim tym ludziom, którzy zrozumieli ideę dobrej szkoły dla własnych dzieci, którzy konstruktywnie podchodzili do problemów, przed jakimi stawała szkoła, dzięki nim , moje marzenia stały się rzeczywistością i bardzo im za to dziękuję."
Dla Zespołu Szkół Społecznych opracowany został statut ulegający w czasie pewnym modyfikacjom. Statut ten stwierdza m.in.: Nadrzędną ideą szkoły jest dobro dziecka. Głównym celem szkoły jest zapewnienie uczniom możliwości pełnego rozwoju intelektualnego i fizycznego w warunkach poszanowania ich godności oraz wolności światopoglądowej. W działalności dydaktycznej naszymi priorytetami są: - wysoka jakość edukacji - edukacja języków obcych - opieka nad dzieckiem i bezpieczeństwo w szkole - równowaga pomiędzy wiedzą a umiejętnościami- edukacja informatyczna.
W 1991r. Minister Edukacji Narodowej nadał Społecznej Szkole Podstawowej uprawnienia szkoły państwowej na czas nieokreślony. Pewna ograniczoność kontaktów z Zarządem Głównym Społecznego Towarzystwa Oświatowego oraz potrzeba podejmowania szybkiej decyzji w sprawach szkoły i jej dalszego rozwoju prowadziły do usamodzielnienia się Koła Nr 32 w Tarnowie. Decyzję w tej sprawie podjęto 24 czerwca 1992r. Na posiedzeniu grupy założycielskiej Tarnowskiego Towarzystwa Oświatowego wybrany został Komitet Założycielski TTO w składzie: mgr Bogumił Maywald, mgr Andrzej Głowacki i mgr Wojciech Magdoń. W dniu 9 sierpnia 1992r. po zarejestrowaniu Tarnowskiego Towarzystwa Oświatowego, powiadomiono o tym ZG STO, Ministerstwo Edukacji Narodowej oraz władze wojewódzkie. Prezesami Zarządu Tarnowskiego Towarzystwa Oświatowego kolejno byli:
Wojciech Magdoń Andrzej Szpunar Bogumił Maywald Maria Hoffmann Bogusław Leszczyński
Dla Zespołu Szkół Społecznych w Tarnowie, jak zresztą dla każdej szkoły, ważną sprawą jest posiadanie własnej bazy materialno-technicznej, a przede wszystkim budynku. Początkowo w budynku przy Placu Rybnym 2 mieściły się zarówno klasy Społecznego Liceum Ogólnokształcącego, jak też Społecznej Szkoły Podstawowej, jednak już w 1991r., dzięki staraniom dyrekcji szkoły i rodziców, władze Tarnowa przydzieliły dla Społecznej Szkoły Podstawowej budynek po zlikwidowanym przedszkolu przy ul. Gumniskiej 47. Budynek ten wymagał kapitalnego remontu i przystosowania go dla potrzeb szkoły. Ta działalność adaptacyjna trwała do 2000r. W tym okresie, głównie dzięki aktywnemu udziałowi rodziców, pozyskiwanym sponsorom, a także organizowanym przez dyrekcję w szkole akcjom, np.: aukcje prac uczniów, kiermasze świąteczne, kiermasze książek, reklama firm itp., wykonano następujące prace: kapitalny remont budynku i elewacja ganku, remont dachu i adaptacja strychu na dwa nowe pomieszczenia, kompleksowy remont sali gimnastycznej, przygotowanie gabinetu dla psychologa, utworzenie archiwum szkoły, utworzenie pracowni przyrodniczej, informatycznej oraz modelarskiej. Dla potrzeb wychowania fizycznego w otoczeniu szkoły zbudowano boisko o nawierzchni plastykowej i drugie o nawierzchni asfaltowej oraz ogrodową ścieżkę zdrowia. W latach 1990 - 99 Społeczna Szkoła Podstawowa nr 1 i Społeczne Liceum Ogólnokształcące stanowiły Zespół Szkół Społecznych.
Dyrektorem Zespołu Szkół Społecznych w latach 1990 - 1998 był mgr Wojciech Magdoń. Wicedyrektorem Zespołu Szkół Społecznych w latach 1990 - 95 była mgr Anna Roszak-Gołas. Od roku 1995 stanowisko wicedyrektora Zespołu Szkół Społecznych objęła mgr Ewa Matejska. Od 1 września 1999 roku, w związku z reformą Oświaty, Tarnowskie Towarzystwo Oświatowe dokonało reorganizacji prowadzonych przez siebie szkół na Społeczną Szkołę Podstawową nr 1, której dyrektorem jest mgr Elżbieta Sokołowska oraz Społeczne Gimnazjum i Społeczne Liceum Ogólnokształcące, tworzące Zespół Szkół Społecznych, którego dyrektorem w latach 1999 – 2003 była mgr Urszula Kozioł a obecnie mgr Marta Urbańska. Wspólną księgowość szkół, od początku ich istnienia, prowadzi gł. księgowa Janina Bielenda. Sekretariat szkoły podstawowej w latach 1990 - 1995 prowadziła p. Maria Sołtys, w latach 1996 - 2002 p. Anna Burnat, obecnie p. Edyta Ambroży. Natomiast liceum i gimnazjum p. Stefania Gurgul, a od roku 1996 p. Danuta Roleska. Pomimo reorganizacji, szkoły zachowały swoją tożsamość, o czym świadczy chociażby fakt przyjęcia przez Społeczną Szkołę Podstawową nr 1 i Zespół Szkół Społecznych tego samego patrona - ks. prof. Józefa Tischnera.
O wartości i realizacji przez szkołę rozlicznych funkcji stanowią nauczyciele. Należy stwierdzić, że dla obu szkół tworzono kadrę nauczycielską z doświadczonych nauczycieli, gwarantujących prawidłową realizację programów nauczania. Niemniej jednak owe godzinowe zajęcia nie wiązały ściślej nauczycieli ze szkołą oraz powodowały pewną płynność kadry nauczycielskiej, zwłaszcza w pierwszych latach działalności szkoły. Dopiero od roku 1994/95, gdy doszło do pełnej organizacji szkół, zaistniała możliwość zatrudnienia nauczycieli kilku przedmiotów na pełnym etacie. Przyjmowani byli wówczas młodzi nauczyciele, tworząc w ten sposób rozumiejący się zespół doświadczenia pedagogicznego i typowej dla młodości aktywności.
